138dostrzec niebezpieczeństwo, jakie stanom Rosja...

Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami, a pokażę ci człowieka szczęśliwego.

Wysuwane przez Rosją roszczenia wobec Finlandii, Bułgarii i Rumunii, a także ostat­nie intrygi polityczne w Jugosławii ukazują, że wkrótce Rosjanie będą gotowi do wystąpienia zbrojnego; innymi słowy, Stalin może się wkrótce przyłączyć do działań wojennych przeciwko Rzeszy.
Dla każdego, kto pragnie zabezpieczenia granic nowej Europy, konflikt ze Związkiem Radzieckim jest nieunikniony. Nadejdzie on prędzej czy później. Dlatego lepiej jest zażegnać niebezpieczeństwo teraz, kiedy jeszcze możemy polegać na naszej sile. Sztab gene-ralny jest pełen optymizmu. Jego zdaniem, nasze uderzenie na­stąpi wtedy, gdy przeciwnik znajdować się będzie w fazie przygo­towawczej. Element zaskoczenia będzie tak wielki, że cała kampa­nia winna się zakończyć najpóźniej do Bożego Narodzenia 1941 r.
Fiihrer zdaje sobie sprawę z wielkości i wagi tej decyzji, dlatego pragnie wykorzystać wszelkie posiadane zasoby*. W istocie nie tylko zezwala, ale wręcz nalega, aby wprowadzić do akcji wszy­stkie bojowe jednostki sił bezpieczeństwa i policji. Jednostki te mają być podporządkowane dowódcom armii. Będą one używane nie ty l-ko jako jednostki pomocnicze, lecz także na pierwszej linii fron­tu. Fiihrer wyraża takie życzenie, gdyż pragnie, aby policja i służba bezpieczeństwa (SD) zaangażowane zostały w walce przeciwko sabotażowi i szpiegostwu, a także użyte do ochrony ważnych oso­bistości i materiałów archiwalnych — w rzeczy samej dla zapew-nienia bezpieczeństwa całego podbitego obszaru. Fiihrer ma tutaj na myśli zwłaszcza tzw. Rollbahnen (specjalne autostrady do prze­rzucania kolumn zaopatrzeniowych na długie dystanse przez ogrom­ne, rzadko zaludnione równiny rosyjskie). Operacje wojskowe win­ny przebiegać dość szybko, gdyż wiele jednostek jest zmotoryzowa­nych, co oznacza, że bojowe jednostki służby bezpieczeństwa będą także musiały być zmotoryzowane, a ich działanie winno obejmo-
8 O tym, jak Hitler wyobrażał sobie prowadzenie wojny przeciwko Związ­kowi Radzieckiemu mówi jego oświadczenie na naradzie dowódców armii i grup armii w marcu 1941 r.:
Wojna z Rosją nie może być prowadzona po rycersku. Jest to walka wynika­jąca z różnic ideologicznych i rasowych i mysi być toczona z nie mającym prece­densu brakiem litości i niesłabnącą surowością. Wszyscy oficerowie muszą zapo­mnieć o przestarzałych ideałach humanitaryzmu...
139
wać zarówno właściwe obszary operacyjne, jak i strefę frontową. Te wszystkie sprawy zostały już dokładnie omówione z Fuhrerem, który osobiście wydał rozkazy co do ich wykonania i przeprowa­dzenia. Jest to dość niezwykły rodzaj operacji, dlatego wszystkie techniczne aspekty tej sprawy będą musiały być szczegółowo omó­wione z generalnym kwatermistrzem armii. Fuhrerowi przyświecał tu jeszcze inny wzgląd, o którym ja też myślałem: oto po raz pierw­szy jednostki specjalne zostaną użyte na froncie i każdy z człon­ków tych formacji będzie miał możność wykazania się odwagą i zdo­być medal. Powinno to rozwiać błędne wrażenie, że personel wy­działów wykonawczych składa się z tchórzy dekujących się za li­nią f rontu9. Jest to dla nas ogromnie ważne, gdyż wzmocni to naszą pozycję wobec Wehrmachtu, a także będzie miało korzystny wpływ na rekrutacją i problemy finansowania naszej organizacji. Rozmowy z armią trwają od marca. Zleciłem Mullerowi prowa-
9 Schellenberg bez żadnego komentarza przytacza tu wypowiedź Heydricha o “użyciu jednostek specjalnych na froncie", “możliwości wykazania się przez członków tych formacji odwagą", “zdobycia medalu" itp. Tymczasem zaś cho dzilo tu o przygotowanie największego w dziejach Europy ludobójstwa.
Grupy operacyjne policji bezpieczeństwa (Einsatzgruppen), składające się z funkcjonariuszy SD, gestapo oraz Waffen SS i Ordnungspolizei (policji porządko­wej), po raz pierwszy były przygotowywane do działania w czasie tzw. kryzysu sudeckiego na jesieni 1938 r. Ówczesny rozwój wydarzeń spowodował jednak, że nie zostały użyte. Nastąpiło to natomiast w 1939 r. w czasie wojny z Poi sku. Wykorzystując przygotowane wcześniej przez wywiad SD (przy pomocy niemieckiej mniejszości narodowej) listy proskrypcyjne, na których znaleźli się polscy działacze polityczni i społeczni, .osoby znane z postawy antyniemieckiej, intelektualiści i pracownicy oświatowi — “grupy operacyjne" dokonały w Poi sce masowych aresztowań, a następnie egzekucji, w których we wrześniu i w paź­dzierniku 1939 r. zamordowano kilkanaście tysięcy osób.