skach cyganerii artystycznej termin, przeciwnicy programu nowej sztuki nadajš muznacznie szerszy zakres i odmienny sens, zachowujšc negatywny element...
PokaĹź mi serce nie opÄtane zwodniczymi marzeniami, a pokaĹźÄ ci czĹowieka szczÄĹliwego.
Prowadzi to z jednej strony do poszerzenia znaczeń i tak już niezbytprecyzyjnego, majšcego metaforyczny charakter terminu, a z drugiej do braku poro-
zumienia między różnymi nurtami młodopolskiej literatury nawet wtedy, gdy w gruncie
rzeczy stawiały sobie zbliżone pod jakim względem cele, piętnowały te same zjawiska.
Wskutek tego i charakterystyka filistra w młodopolskiej prozie ma charakter wartociu-
jšcy, jaskrawo stronniczy i mało konkretny. Prezentowany w licznych utworach an-
tybohater literatury przełomu wieków jest tworem abstrakcyjnym, raczej pojęciem, niż
realnš postaciš, co sugerować może zastępczy charakter toczonych z nim sporów.
Jaskrawym przykładem tego rodzaju nieporozumień jest sposób posługiwania się
terminem filister w literaturze Młodej Polski. Przejmujšc używany w rodowiskach
cyganerii artystycznej termin, przeciwnicy programu nowej sztuki nadajš mu znacznie
szerszy zakres i odmienny sens, zachowujšc negatywny element wartociowania.
Prowadzi to z jednej strony do poszerzenia znaczeń i tak już niezbyt precyzyjnego,
majšcego metaforyczny charakter terminu, a z drugiej do braku porozumienia między
różnymi nurtami młodopolskiej literatury nawet wtedy, gdy w gruncie rzeczy stawiały
sobie zbliżone pod jakim względem cele, piętnowały te same zjawiska. Wskutek tego
i charakterystyka filistra w młodopolskiej prozie ma charakter wartociujšcy, jaskrawo
stronniczy i mało konkretny. Prezentowany w licznych utworach antybohater literatury
przełomu wieków jest tworem abstrakcyjnym, raczej pojęciem niż realnš postaciš, co
sugerować może, że toczone z nim spory majš charakter zastępczy.
209 Cate nieporozumienie, fatalne nieporozumienie, że chciano czytać mojš powieć tak, jak się czyta
Kraszewskiego lub Sienkiewicza pisał o recepcji swej powieci Homo sapiens S. Przybyszewski
w Moich współczesnych (Warszawa 1959, s. 230).
86 FILISTER W WEWNĘTRZNYCH ROZRACHUNKACH MŁODE/ POLSKI
FILISTER W WEWNĘTRZNYCH ROZRACHUNKACH
MŁODEJ POLSKI
W drugiej fazie modernizmu, już po wyganięciu dyskusji programowych,
których największe nasilenie przypada na lata 1899-1903, opozycja między
artystš a filistrem traci na znaczeniu, a na plan pierwszy wysuwa się w literaturze
problem stosunku jednostki do zastanej rzeczywistoci. Poszukiwanie formy uczest-
nictwa w życiu zbiorowym staje się szczególnie aktualne po dowiadczeniach
rewolucji 1905 r. w byłym Królestwie i wobec politycznych konsekwencji osłabie-
nia międzynarodowej pozycji Rosji. Ujawnienie siły konfliktów społecznych i oży-
wienie ruchu niepodległociowego odsuwa na dalszy plan rozważania estetyczne,
zwłaszcza że w wyniku toczonych pod koniec wieku dyskusji osišgnięto, co prawda
krótkotrwałš zdaniem K. Rosner210, zgodnoć stanowisk.
Sprawš pierwszorzędnš i decydujšcš o wartoci jednostek i grup społecznych
w literaturze staje się stosunek do szeroko rozumianej rewolucji, aktywna postawa
wobec niesprawiedliwoci społecznej i niewoli narodowej. Demonstrowany wcze-
niej w cygańskich gestach i pozach radykalizm bohatera modernistycznego, jego
pogarda dla zastanych hierarchii i autorytetów wyraża się w póniejszej fazie nurtu
jego uczestnictwem w działalnoci rewolucyjnej, a co najmniej wyrażeniem popar-
cia dla niej. Postawa nieangażowania się bez względu na jej przesłanki demasko-
wana jest w literaturze jako przejaw zdrady lub pięknoduchowstwa.
Negatywny stosunek, a nawet tylko biernoć wobec różnie rozumianej rewolucji
może stanowić podstawę zaklasyfikowania do grupy filistrów. Tadeusz Miciński we
wstępie do Kniazia Potiomkina dzieli społeczeństwo na filistrów i zatraceńców,
przy czym nawet zaliczanym do tej drugiej grupy nie przyznaje automatycznie
prawdziwego ducha rewolucyjnego^. Prawdziwa i gruntowna rewolucja zdaniem
pisarza dokonać się musi w sferze ducha, co dopiero jest warunkiem przekształceń
społecznych i politycznych.
Termin filister i zwišzana z nim problematyka relacji między artystš a społeczeń-
stwem eliminowany jest stopniowo z głównego nurtu literatury w miarę wygasania
emocji wokół sporu o nowš koncepcję sztukę. Rewolucja 1905 r. ostatecznie
zamyka etap dominowania refleksji o sztuce w twórczoci najwybitniejszych pisarzy
epoki, zwłaszcza w byłym Królestwie. Żeromski dršży sumienia i ujawnia współ-
210 K. Rosner, Sztuka a rzeczywistoć w programach polskich modernistów, w [zbiór.]: Studia z dziejów
estetyki polskiej 1890-1918, Warszawa 1972, s. 56.
211 T. Miciński, Knia Patiomkin, wyd. cyt., s. 117.
FILISTER W WSWNĘTRZNYCH ROZKACHWKACHMŁODE/POLSKI 87
czesne i historyczne ródła bolesnych konfliktów niepokornych jednostek, Reymont
w Chłopach i Tetmajer w opowiadaniach Na Skalnym Podhalu budujš mit budzšcej
się do życia politycznego nowej warstwy chłopskiej, Berent w Oziminie daje
przeglšd zróżnicowanych postaw i poglšdów politycznych społeczeństwa, weryfi-
kowanych przez wybuch wojny rosyjskojapońskiej i rewolucyjne wrzenie war-
szawskiej ulicy, Brzozowski w swych powieciach podejmuje problemy szlachec-
kiego rewolucjonizmu, Kasprowicz w Balladzie o bohaterskim koniu i walšcym się
domu poddaje druzgocšcej krytyce mechanizmy społeczeństwa kapitalistycznego,
a w póniejszej poezji deklaruje zaufanie do życia oparte na akceptacji tradycyjnych
wartoci i miłoci do prostego człowieka.
Jednoczenie termin filister przestaje być stosowany w literaturze przez częć
jego dotychczasowych użytkowników nawet wtedy, gdy przedstawiajš oni proble-
my lub rodowiska artystów, umieszczajšc je na ogół w szerszej niż w powieciach
artystowskich perspektywie społecznej. Nie posługuje się tym terminem np. Berent
w Oziminie, gdzie jednym z bohaterów prowadzšcych jest poeta, Bolesław, nie
wprowadzajš go Reymont w Wampirze, a Zapolska w Moralnoci pani Dulskięj
i nawet w Córce Tuki, choć występujšce w niej postacie używały tego słowa we
wczeniejszych swych wcieleniach znanych z Sezonowej miłoci.
Obok względów historycznospołecznych na ograniczanie częstotliwoci użycia
terminu mogła mieć wpływ szeroko pojęta refleksja antropologiczna. Marian Stalš
zwraca uwagę na dokonywanš w niej na poczštku XX wieku rehabilitację cieles-
noci, znaczny udział przypisujšc w tym nowej fali zainteresowania filozofiš
Nietzschego212. Wobec skomplikowania relacji między duszš a ciałem przejęta
z niemieckiego romantyzmu opozycja między artystš a filistrem traci najważniejszš
motywację. Sens przeciwstawienia wynikał bowiem z przekonania o bezwzględnej
wyższoci ducha nad materiš.
Analizowane teksty nie dajš też podstaw do twierdzenia, że w literaturze drugiej
fazy modernizmu opozycja wobec filistra zyskuje społecznš motywację. Unika słowa