Monika Bartlewska,mechanika gruntów, Naprężenia pod fundamentem s i” w zakresie naprężenia wtórnego sz , z zastosowaniem modułu ściśliwości...

Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami, a pokażę ci człowieka szczęśliwego.

Q
Podziałka głębokości:
1 m
Podziałka naprężeń:
D
20 kPa
q = Q/LB
z = 0
B
m1
z
zwg
m2
s
d
S
m
σz3 σz3
3
3/2
m3
m3/2
m4
Rys. 5 Schemat obliczenia osiadania pojedyńczej warstwy podłoża Osiadanie Si warstwy podłoża o miąższości mi oblicza się wg wzorów:
''
'
S = S + S
i
i
i
s
s ×
''
m
zi
i
S = l
i
Mi
d
s ×
'
m
zi
i
S =
i
Moi
w których:
"
S – osiadanie wtórne warstwy i, [cm],
i
'
S – osiadanie pierwotne warstwy i, [cm], i
s
d
s ,s – odpowiednio wtórne i dodatkowe naprężenie w podłożu pod fundamentem, zi
zi
w połowie grubości warstwy, [kPa],
Mi, Moi – edometryczny moduł ściśliwości, odpowiednio wtórnej i pierwotnej, ustalony dla gruntu warstwy i, kPa,
mi – grubość warstwy i, cm,
l - współczynnik uwzględniający stopień odprężenia podłoża po wykonaniu wykopu, którego wartość należy przyjmować:
l = 0 – gdy czas wznoszenia budowli (od wykonania wykopów fundamentowych do zakończenia stanu surowego, z montażem urządzeń stanowiących obciążenie stałe) nie trwa dłużej niż 1 rok,
l = 1.0 – gdy czas wznoszenia budowli jest dłuższy niż 1 rok.
Warstwy o grubości większej niż połowa szerokości B fundamentu należy dzielić dodatkowo na części o miąższości nie przekraczającej 0.5B.
Całkowite osiadanie podłoża pod fundamentem bezpośrednim, a zatem osiadanie całej budowli oblicza się sumując osiadania wszystkich warstw cząstkowych według wzoru: n
S = å Si
i= 1
gdzie:
i – numer warstwy cząstkowej;
n – ilość warstw,
Si – osiadanie warstwy i–tej.