43 Przywódcy oddzia³u floty syrakuzañskiej, Hermokrates i jego dwaj koledzy, byli zwolennikami rz¹dów niewielu — oligarchii — w Syrakuzach i...
Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami, a pokażę ci człowieka szczęśliwego.
Gesch., Bd. II, Teil 2, s. 246) zostali przez lud skazani na wygnanie.44 Wed³ug œwiadectwa Tucydydesa (VIII 83) Hermokrates oskar¿y³ Tissafernesa o prowadzenie podwójnej gry w stosunku do Sparty. Prawdopodobnie Astyochos, który by³ poprzednikiem Mindara i wspó³dzia³a³ z Tissafernesem z obawy przed nastêpstwami, popar³ oskar¿enie Hermokratesa.
tnê, po przybyciu do Farnabaza otrzyma³ Hermokrates odeñ pieni¹dze, zanim jeszcze o nie poprosi³, i pocz¹³ sobie przygotowywaæ ¿o³nierzy najemnych i okrêty trójrzêdowe celem powrotu do Syrakuz. W tej chwili przybyli te¿ z Syrakuz do Miletu nastêpcy strategów i przejêli okrêty i wojsko.
Na wyspie Tasos45 w tym czasie wskutek zamieszek domowych wygnani zostali stronnicy Sparty i spartañski komendant wojskowy46 Eteonikos. Ze Sparty zaœ, oskar¿ony o wspó³dzia³anie z Tissafernesem, wygnany zosta³ Lakoñczyk Pasippidas47. Do floty, któr¹ zbiera³ Her-raokrates wœród sojuszników, przys³ano Kratesippidasa, który obj¹³ dowództwo nad ni¹ na Chios. W tym czasie, kiedy Trasyllos znajdowa³ siê w Atenach, Agis48, robi¹c z Dekelei49 wycieczkê, dotar³ a¿ do samych murów Aten, Trasyllos jednak, wywiód³szy Ateñczyków i wszystkich innych znajduj¹cych siê w mieœcie ludzi, ustawi³ ich w szyku bojowym ko³o placu æwiczeñ w Lykeion 50, aby stoczyæ bitwê, jeœli tamci siê zbli¿¹. Ujrzawszy to Agis spiesznie wycofa³ swe wojsko. Nieznaczna iloœæ ludzi z jego stra¿y tylnej zginê³a z r¹k lekkozbrojnych. Z têga powodu Ateñczycy byli dla Trasylla jeszcze bardziej ³askawi w tych sprawach, dla których przyby³, i uchwalili dlañ pobór tysi¹ca ciê¿kozbrojnych oraz stu jeŸdŸców i przydzielili mu nadto piêædziesi¹t trój-rzêdowców. Agis zaœ, ujrzawszy raz z Dekelei liczne okrêty ze zbo¿em 51, spiesz¹ce do Pireusu, powiedzia³, ¿e ¿adnej korzyœci nie przynosi to, i¿ jego ¿o³nierze od tak d³ugiego ju¿ czasu nie pozwalaj¹
45 Poniewa¿ wed³ug Ksenofonta (I 4, 9) Ateñczycy opanowali Tasos dopiero w 408 r., s¹dz¹ niektórzy komentatorzy, ¿e w tym miejscu tekst jest zepsuty i ¿e chodzi tu o lasos w Karii, co by t³umaczy³o udzia³ Tissafernesa w tej sprawie. Ale, byæ mo¿e, chodzi tu rzeczywiœcie o Tasos, na której dosz³o w 411 r. do zamachu oligarchicznego i nawi¹zania kontaktu ze Spart¹.
46 W oryginale harmostes, by³ to komendant za³ogi spartañskiej w miastach, które podlega³y wp³ywom Sparty.
47 Prawdopodobnie Pasippidas, podobnie jak Kratesippidas, by³ nauarchem, choæ Ksenofont nie mówi tego wyraŸnie.
48 Agis, król spartañski z dynastii Eurypontydów, rz¹dzi³ od r. 434/3 do 407/6.
49 Dekeleja, miejscowoϾ po³o¿ona u stóp góry Parnon, trzy mile na pó³noc od Aten. Opanowanie jej i ufortyfikowanie za rad¹ Alkibiadesa w r. 413 (Tu-cyd. VII 19, 1) przez Agisa pozwala³o Spartanom nieustannie pustoszyæ Attykê. St¹d wojna peloponeska w koñcowym okresie (413—404) nosi nazwê dekelejskiej.
50 Lykeion, plac æwiczeñ gimnastycznych, po³o¿ony na wschód od Aten, tu¿-przy murach miejskich.
51 W zwi¹zku z obecnoœci¹ Spartan w Dekelei zmuszeni byli Ateñczycy sprowadzaæ zbo¿e, którego nawet w czasach pokojowych nie wystarcza³o na pokrycie zapotrzebowania z rodzimej produkcji (wed³ug Demostenesa, Przeciw Leptinesowi, 31, sprowadzano je g³ównie znad M. Czarnego).