— Nie obchodził mnie bardziej, niż ja jego — odparł kosmita...

Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami, a pokażę ci człowieka szczęśliwego.

— Broniłem
Wróżbiarki.
— Cóż, bez względu na twoje motywy, dziękuję ci — powtórzyła Mysz. — Może po-
winieneś zacząć kopać mu grób tam, na tyłach pensjonatu. Pewna jestem, że Carlos
przyłączy się do ciebie za parę minut.
— Wróżbiarko, czy mam twoje zezwolenie, by cię opuścić? — zapytał Nibyżółw.
— Tak — rzekła Penelopa.
Kosmita zszedł z ganku.
— Nie mam narzędzi do kopania — oświadczył.
— Za budynkiem jest szopa — wskazała Mysz. — Jestem pewna, że znajdziesz w niej
szpadel albo kilof.
Nibyżółw bez słowa skierował się na tyły budynku.
— Chodź do środka, Penelopo — powiedziała Mysz.
— Po co? — spytała dziewczynka.
— Musimy porozmawiać, a ja nie chciałabym, żeby ktoś nas podsłuchał, nawet
Nibyżółw.
Mysz weszła do budynku i przez hol skierowała się do salonu. Penelopa poszła za
nią.
— Siadaj — powiedziała Mysz.
Penelopa usiadła na kanapie, Mysz obok niej.
— O co chodzi? — spytała dziewczynka. — Zachowujesz się, jakbyś była na mnie
wściekła.
— Nie jestem wściekła, ale coś muszę wiedzieć.
— Co?
Mysz spojrzała Penelopie w oczy.
— Czy Carlos mówił prawdę?
— Nie wiem, o co pytasz — odrzekła dziewczynka.
— Czy Wieczny Chłopiec musiał umrzeć?
— On chciał umrzeć — przypomniała jej Penelopa. — Nie martw się z tego powodu.
— Nie odpowiedziałaś na moje pytanie — stwierdziła Mysz. — Czy on musiał
umrzeć?
— Jimmy Kolec był szybszy.
— Ale Jimmy Kolec był naszym wrogiem, a Wieczny Chłopiec przyjacielem.
— Ale on umarł w taki sposób, jak chciał.
— Spójrz mi w oczy — zażądała Mysz. — Czy wmieszałaś się do walki?
235
Penelopa wytrzymała jej spojrzenie.
— Nie.
— Jesteś pewna?
— Nie wierzysz mi?
Mysz patrzyła na nią przez chwilę, a potem objęła dziewczynkę.
— Wierzę ci.
— Ona mówi prawdę.
Mysz aż podskoczyła.
— Myślałam, że poszedłeś na drinka.
— Zamknęli lokal, gdy zaczęła się strzelanina — powiedział Lodziarz wchodząc do
salonu.
Nagle Mysz spochmurniała.
— Jeśli zgadzasz się, że ona mówi prawdę, to o czym mówiłeś wcześniej? — zapytała.
— Zadałaś niewłaściwe pytanie.
— A o co, według ciebie, powinnam pytać?
Lodziarz spojrzał na Penelopę.
— Zapytaj ją, czy Chłopiec by żył, gdyby ona się wmieszała.
— Idź sobie i daj mi spokój! — krzyknęła bliska histerii Penelopa.
— Carlosie, proszę — powiedziała Mysz.
— Mam ciało do pochowania. — Odwrócił się, by odejść. — Zresztą znam już od-
powiedź.
Potem Mysz znów została sam na sam z Penelopą.
— A więc? — zapytała.
Penelopa, ciągle spięta, nie odrywała wzroku od miejsca, gdzie przed chwilą stał
Lodziarz.
— Penelopo — powtórzyła Mysz — czy to prawda? Czy mogłaś go ocalić?
— On chciał umrzeć.
— On był gotów umrzeć — sprostowała Mysz. — To nie to samo.
— To jest to samo.
— Nie — zaprotestowała Mysz. — Gdyby chciał umrzeć, nie wyciągnąłby pistoletów
przeciw pierwszym siedmiorgu łowcom nagród. Po prostu stałby tam i pozwolił się im
zastrzelić.
Penelopa stopniowo odprężyła się, ale nie odpowiedziała.
— Czy mogłaś go uratować? — zapytała ponownie Mysz.
— Może — odrzekła niechętnie Penelopa.
— To nie jest odpowiedź — stwierdziła Mysz. — Czy mogłaś go ocalić, tak czy nie?
— Tak.
— W jaki sposób?
236
— Tłukąc okno w chwili, gdy Chłopiec próbował wyciągnąć swój pistolet. Jimmy
Kolec drgnąłby, a wtedy Chłopiec zdołałby go zabić.
— Więc czemu tego nie zrobiłaś?
— Jego nie obchodziło, czy będzie żył, czy umrze.
— Ale nas to obchodzi — odparła Mysz. — Po pierwsze, ponieważ był naszym przy-
jacielem, a po drugie, ponieważ potrzebowaliśmy go, by stanął przeciw dwóm ostatnim
ludziom, tym, którzy jeszcze nie wylądowali.
— Oni by go zapewne zabili — orzekła Penelopa.
— Zapewne? — powtórzyła Mysz.
— To by zależało do tego, gdzie by stali.
— Ty mogłaś mu powiedzieć, gdzie ma stanąć.
— A co to za różnica? — spytała Penelopa. — Zresztą on nie był ważny. Ciebie ko-
cham. — Objęła Mysz i przytuliła głowę do jej małej piersi. — Ciebie, Mariannę i mo-

— Nie obchodził mnie bardziej, niż ja jego — odparł kosmita...

Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami, a pokażę ci człowieka szczęśliwego.

Podobne