Natomiast staranne wykonywanie pracy przejawia się w dokładnym : w oznaczonym czasie wykonywaniu pracy, zgodnie z wymogami technicznymi, metodami i sposobami...
PokaĹź mi serce nie opÄtane zwodniczymi marzeniami, a pokaĹźÄ ci czĹowieka szczÄĹliwego.
Sama jednak jakoć wyprodukowanych przedmiotów nie może być kryterium oceny starannoci pracownika, albowiem zależy ona od wielu innych czynników (np. surowca) niezależnych od pracownika.Naruszeniem tego obowišzku będzie nienależyte wykonanie pracy wynikajšce zarówno z niesumiennoci pracownika, jak i braku starannoci. Przejawem naruszenia tego obowišzku jest złe lub niedbałe wykonywanie powierzonej pracy polegajšce m.in. na niestosowaniu lub niedokładnym stosowaniu się do wymogów technicznych lub technologicznych albo wskazówek zwierzchnika dotyczšcych sposobów wykonywania pracy, wykonywanie pracy opieszale itp.
4. OBOWIĽZEK PRZESTRZEGANIA PORZĽDKU PRACY
Obowišzkiem pracowników, wielokrotnie akcentowanym przez kodeks pracy, jest obowišzek przestrzegania ustalonego w zakładzie pracy porzšdku pracy. Obowišzek ten nie był poprzednio traktowany jako odrębny obowišzek pracowników ani przez ustawodawstwo, ani przez naukę prawa pracy. Jego wyodrębnienie nastšpiło dopiero w kodeksie pracy, który jednak nigdzie nie precyzuje bliżej jego treci. Nie czyniš tego również przepisy wykonawcze, a kontekst, w jakim zarówno przepisy kodeksu, jak i przepisy wykonawcze odwołujš się do tego obowišzku, również nie ułatwia w pełni jednoznacznego sprecyzowania jego treci. Okrelenie porzšdek pracy może być bowiem rozumiane w dwojaki sposób. Może być mianowicie rozumiane szeroko, obejmujšc całokształt ustalonych reguł zachowania pracownika w zakładzie pracy. W tym rozumieniu przestrzeganie porzšdku pracy obejmowałoby zarówno postępowanie wchodzšce w zakres treci obowišzku przestrzegania czasu
169
pracy, obowišzku przestrzegania przepisów bhp oraz obowišzku przestrzegania zasad współżycia społecznego, jak i postępowanie dotyczšce przestrzegania przepisów cile porzšdkowych. Może być ono jednak rozumiane również węziej, jako reguły organizacyjne zwišzane ze sposobem potwierdzenia przez pracownika przybycia do pracy i obecnoci w pracy, reguły okrelajšce warunki przebywania pracownika w zakładzie pracy poza godzinami pracy, tryb pobierania oraz sposób przechowywania narzędzi pracy, zasady korzystania z pomieszczeń przeznaczonych na przechowywanie rzeczy osobistych, ustalajšce miejsce palenia papierosów lub spożywania posiłków itd.
Wydaje się, że obowišzek przestrzegania ustalonego w zakładzie pracy porzšdku pracy, jako odrębny obowišzek pracownika, zawiera w swej treci reguły postępowania wynikajšce z węższego rozumienia tego pojęcia. Reguły te zawarte sš w regulaminach pracy oraz wewnętrznych zarzšdzeniach kierownika zakładu pracy.
5. OBOWIĽZEK DBAŁOCI O DOBRO PRACODAWCY
!
Pozostajšc w stosunku pracy pracownik obowišzany jest dbać o dobro pracodawcy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę (art. 100 § 2 pkt 4 k.p.). Zakres treci tego obowišzku okrelony został szeroko i obejmuje różne przejawy wymaganej postawy pracownika. Przede wszystkim pracownik obowišzany jest do poszanowania dobra pracodawcy pozostajšcego w jego dyspozycji, a więc dbałoci o należyty stan znajdujšcych się w jego władztwie lub powierzonych mu na czas pracy maszyn, narzędzi, urzšdzeń, surowca i innych przedmiotów. Powinien on używać ich zgodnie z przeznaczeniem oraz chronić przed uszkodzeniem, marnotrawstwem, zniszczeniem lub utratš. Powinien on również wykazywać poszanowanie dla wszelkich urzšdzeń i materiałów stanowišcych własnoć pracodawcy, a nie pozostajšcych w jego dyspozycji. Dbałoć tę pracownik powinien wykazywać nie tylko wówczas, gdy obowišzek taki wynika wprost z przepisów prawa lub poleceń zwierzchnika, lecz również z własnej inicjatywy i przezornoci nie czekajšc na polecenie zwierzchników, jeżeli jest to niezbędne dla zapobieżenia szkodom grożšcym zakładowi pracy wskutek awarii lub klęsk żywiołowych.
Obowišzek dbałoci o dobro pracodawcy obejmuje jednak nie tylko nakaz poszanowania mienia pracodawcy, lecz ma szerszš treć i zobowišzuje pracowników także do dbałoci o interesy i potrzeby pracodawcy. Tak więc pracownik ma obowišzek, gdy wymaga tego potrzeba, podjęcia innej pracy niż ta, do której się zobowišzał (art. 42 § 4 k.p.), a także wiadczenia pracy ponad ustalony jej wymiar czasowy (art. 133 § l k.p.). Pracownik ma także obowišzek
170