ďťż

zamiary, a inni potrafiš w odpowiedni sposób nam na to odpowiadać...

Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami, a pokażę ci człowieka szczęśliwego.

WyobraŸmy
sobie rzeczywistoœć społecznš, w której potrafimy odczytywać jedynie emocje
pierwotne — strach, gniew, zadowolenie, smutek i zdziwienie. Œwiatu temu
brakowałoby subtelnoœci i bogactwa uczuć, w które obfituje nasze codzienne życie,
lecz, co ważniejsze, bardzo trudno byłoby tworzyć i utrzymywać złożone, płynne i
silne interakcje, struktury społeczne oraz symbole kulturowe, które porzšdkujš ludzkie
społeczeństwo.
Z socjologicznego punktu widzenia przyswojenie sobie owych zdolnoœci poprzez
interakcje z innymi pozwala nam uczestniczyć we wcišż ewoluujšcych strukturach
społecznej organizacji. Każdy z nas jest kimœ niepowtarzalnym, jeœli weŸmiemy pod
uwagę kierujšce nami motywy, dyrektywy kulturowe, koncepcję własnego ,.ja",
umiejętnoœci wykonywania różnych ról oraz zdolnoœć do wyrażania uczuć i emocji.
Ale owe zdolnoœci każdy z nas musi mieć, choćby na minimalnym poziomie, bo
inaczej społeczeństwo nie mogłoby istnieć. I to właœnie jest najważniejsze w
socjologii, praca socjologa polega bowiem na dšżeniu do zrozumienia, co sprawia, że
istniejš więzi społeczne, a społeczeństwo jest w okreœlony sposób zorganizowane. A
zatem dynamika socjalizacji, która prowadzi do nabycia tych podstawowych
zdolnoœci, ma istotne znaczenie dla zrozumienia nie tylko siebie jako pojedynczego
człowieka, ale także funkcjonowania społeczeństwa.
78
Tabela 6.1. Różnorodnoœć ludzkich
emocji
EMOCJE (CZUCIA) PIERWOTNE:
Szczęœcie, strach, gniew, smutek, zdziwienie
NIEKTÓRE WARIANTY PIERWOTNYCH EMOCJI:
Szczęœcie – zadowolenie, duma, miłoœć,
Strach – niepokój, obawa, niechęć, wstręt,
Gniew – pogarda, awersja, agresywnoœć,
Smutek – rezygnacja, nuda, żal
Zdziwienie – zaskoczenie, przestrach, osłupienie
NIEKTÓRE POŁĽCZENIEA PIERWOTNYCH EMOCJI:
Szczęœcie (plus inne) wdzięcznoœć (strach),
Nadzieja (strach)
Zemsta (gniew)
Nostalgia (smutek)
Radoœć (zdziwienie)
Strach (plus inne)
Groza (szczęœcie)
Wina (gniew)
Zawiœć (gniew)
Depresja (smutek)
Wœciekłoœć (zdziwienie)
Gorycz) smutek)
Smutek (plus inne)
Tęsknota (szczęœcie)
Ufnoœć (strach)
Żal (smutek)
Nuda (gniew)
Zakłopotanie (zdziwienie)
Zdziwienie (plus inne)
Zadowolenie (szczęœcie)
Oburzenie (strach)
Rozgoryczenie (gniew_
Rozczarowanie (smutek)
PROCES SOCJALIZACJI
Kiedy się urodziliœmy, byliœmy
narcystycznymi, raczej aspołecznymi
drobinami. Żšdaliœmy różnych rzeczy
i chcieliœmy mieć je natychmiast. Jeœli
czegoœ nie dostaliœmy, płakaliœmy i
krzyczeliœmy. Ale tuż po urodzeniu
się dziecka rozpoczyna się proces
socjalizacji, który ma poskromić ów
narcyzm — dziecko od razu „lšduje"
w strukturze społecznej — w
szpitalu, domu, w rodzinie — gdzie
musi wchodzić w interakcje i radzić
sobie z innymi ludŸmi —
pielęgniarkš, matkš, ojcem i innymi.
Tak zaczyna się trwajšcy całe życie
proces interakcji w coraz bardziej
różnorodnych kontekstach, i to
właœnie w trakcie owych interakcji
kształtuje się motywacja, system
symboli kulturowych (język,
wartoœci, przekonania, normy),
pojęcie własnego „ja", odrębny styl
wykonywania ról oraz wiele
skłonnoœci emocjonalnych.
Socjalizacja obejmuje kilka
oczywistych, niemniej bardzo
istotnych zasad. Jedna z nich polega
na tym, że wczesna socjalizacja ma
znacznie większy wpływ na
formowanie się naszych ludzkich
cech aniżeli póŸniejsza. Filozof John
Locke twierdził, że noworodek jest
jak biała, czysta karta, na której
pierwsze doœwiadczenia zostawiajš
trwałe œlady. Jest to lekka przesada,
ponieważ niemowlę nic jest tak
całkiem „czyste". W rzeczywistoœci
bowiem posiada wiele biologicznych
skłonnoœci i umiejętnoœci, które
„wpisane" sš w jego organizm. Toteż
możemy być narcystycznš drobinš,
ale na pewno nie jesteœmy „czyœci",
ponieważ przynajmniej w minimalnym
stopniu posiadamy biologiczne
potrzeby i popędy, złożone neurony,
wiele gruczołów hormonalnych,
zestaw pierwotnych emocji,
minimalnš potrzebę przynależnoœci i
wiele uœpionych biologicznych
możliwoœci, które wkrótce się
ujawniš (zob. ryć. 6. l). A ponieważ
musimy zaspokajać swoje potrzeby i
urzeczywistniać tkwišce w nas
możliwoœci za poœrednictwem reakcji
innych osób, musimy wchodzić z
nimi w interakcje. Kiedy się lego
nauczymy, potrafimy wówczas
odczytywać gesty innych ludzi i
zdobywamy pierwszy obraz samego
siebie dzięki „zwierciadłu", które
stanowiš dla nas otaczajšce nas
osoby (Cooley, 1909). Zaczynamy
zdawać sobie sprawę z oczekiwań
innych osób i doœwiadczać
pierwszych kontaktów /. kodami
kulturowymi:
rozwijamy nasze własne sposoby
przekazywania informacji za pomocš
gestów oraz wykonywania ról, które
majš umożliwiać i ułatwiać nam
postępowanie z innymi ludŸmi;
zaczynamy kanalizować i kierować
swojš energię w sposób, który
przerodzi się w końcu w trwałe
motywacje; poszerzamy także zakres
naszych emocji. Ponieważ nie mamy
żadnych doœwiadczeń w zakresie
interakcji społecznych, nie mamy —
poza tymi emocjami, z którymi
przyszliœmy na œwiat — ani
ukształtowanego sposobu grania ról,
ani koncepcji własnego „ja", ani
motywów, ani kultury, ani uczuć,
które pomogłyby nam w pierwszych
społecznych kontaktach. Dlatego też
kontakty te majš ogromny wpływ na
rozwój naszych podstawowych
dyspozycji i umiejętnoœci.
Inna podstawowa zasada socjalizacji
polega na tym, że interakcja z
osobami ważnymi — takimi, z
którym nawišzujemy zwišzek
emocjonalny — ma na nas o wiele
większy wpływ aniżeli kontakty z
pozostałymi ludŸmi (Sullivan, 1953).
Oczywiœcie na poczštku tymi
osobami ważnymi dla nas sš rodzice i
pozostali członkowie najbliższej
rodziny. W miarę jak uczymy się
wchodzić w role i tworzyć je.
zaczynamy oceniać siebie, prze-
glšdajšc się w zwierciadle gestów
otaczajšcych nas osób i przejmujemy
ich punkt widzenia. a co za tym idzie,
kody kulturowe, które one uosabiajš.
Następnie przyswajamy sobie
okreœlony styl odgrywania ról i
prezentowania siebie innym,
Copyright (c) 2009 Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami, a pokażę ci człowieka szczęśliwego. | Powered by Wordpress. Fresh News Theme by WooThemes - Premium Wordpress Themes.