W bazie Cu Chi 25 dywizji piechoty szczury tunelowe nie były zorganizowane w tak doskonały sposób...
Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami, a pokażę ci człowieka szczęśliwego.
Wciąż powoływano ich albo do plutonów piechoty, które mogły natknąć się na tunele, albo do 65 batalionu inżynieryjnego, obarczonego szerszym zakresem obowiązków związanych z niszczeniem podziemnych obiektów Viet Congu. Ich metody działania obejmowały użycie pługów “Rome” (zastosowanych w czasie operacji “Cedar Falls”) do zdejmowania warstwy ziemi nad kompleksami tuneli. Była to taktyka, której brakowało finezji działania drużyny szczurów tunelowych. Przeprowadzona przez 25 dp operacja “Kole Kole”, trwająca od maja do grudnia 1967 roku doprowadziła do odkrycia 577 tuneli, ale liczne meldunki po akcji rzadko kiedy wspominają o szczurach tunelowych. W przeciwieństwie do “Wielkiej Czerwonej Jedynki”, stacjonującej dalej na północ, za rzeką Sajgon w Lai Khe, 25 dp nie stawiała na pierwszym miejscu sprawy lokalizowania i niszczenia tuneli. Generał Fred Weyand, który dowodził dywizją, gdy przybyła ona do Wietnamu, nie był nadmiernie zaniepokojony ich istnieniem. “- Były tu - tutejsi mieszkańcy zawsze korzystali z nich, aby się ukrywać i przenosić z miejsca na miejsce, ale nigdy nie uważałem ich za poważne zagrożenie dla dywizji... nie było sposobu, aby zablokować je wszystkie. Przypuszczam, że gdybyśmy to zrobili, to cóż - wykopaliby je znowu”.Tej nonszalancji w traktowaniu wojskowego znaczenia tuneli nie podzielali dowódcy l dp. W rezultacie, powołań” formalnie drużyny szczurów tunelowych, oficjalnie je nazwali, pozwolili używać własną odznakę i motto oraz dyskretnie popierali elitarny charakter ich działalności.
Po przymusowej rezygnacji Jacka Flowersa z dowodzenia drużyną, nowym “Szczurem Sześć” został porucznik Randolph Ellis, a razem z nim pojawił się nowy zespół. Ellis dowodził drużyną “Alpha”, natomiast porucznik Jerry Sinn, blondyn o młodzieńczej twarzy, który niedawno przybył do Wietnamu, objął dowództwo drużyny “Bravo”. W plutonie szczurów tunelowych służyło ogółem trzynastu ludzi. Wszyscy byli ochotnikami i wszyscy przeszli poważne psychologiczne i medyczne badania przed pozytywnym rozpatrzeniem ich zgłoszeń. Ellis i Sinn w przyszłości opracowali rozmaite techniki, ale ogólne dowodzenie “Parszywą Trzynastką” było skoordynowane. (W 25 dp zasadą było, że oficerowie nie schodzili do tuneli). Chociaż indywidualizm był popierany, Ellis i Sinn dbali o dyscyplinę w swoich pododdziałach i każdy, stosując podstawowe metody regulaminowe, zasłużył sobie na podziw i szacunek podwładnych. Okres takich rywalizacji, jak w przypadku Flowersa i “Batmana” minął. W drużynach byli ludzie równie wredni jak “Batman” - urodzony na Kubie Pete Rejo był jednym z nich - ale autorytet oficera nigdy więcej nie był już w tak oczywisty sposób wystawiany na próbę.