Gdy wojna nasiliła się w 1965 roku, Ben Suc została pierwszy raz zbombardowana i kilka budynków zostało zniszczonych - pomimo że Viet Cong, jak na ironię, wywiesił...

Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami, a pokażę ci człowieka szczęśliwego.

Potem ludzie zaczęli kopać pod domami schrony dla siebie, a nawet dla zwierząt domowych. Gdy życie w schronach stało się czymś codziennym, pomiędzy domami i częściami wioski wykopane zostały tunele łączące. Liczba mieszkańców Ben Suc stale rosła, ponieważ przybywali tu uciekinierzy z innych zbombardowanych wiosek, na przykład z Phu My Hung z drugiej strony rzeki. Pham Van Chinh przyznał, że Ben Suc była “bramą do Sajgonu” i jednostki głównych sił Viet Congu bez przerwy przechodziły przez miejscowość. Chinh miał pod swoja komendą sześćdziesięciu pięciu partyzantów na miejscu oraz dwustu dalszych stacjonujących w okolicznych przysiółkach, którzy niczym pospolite ruszenie, trzymali broń w domu i byli zawsze gotowi do działania. Dysponował również setkami metrów tuneli. Ciągnęły się od przeprawy przez rzekę pod wioską w stronę znajdujących się dalej na północ mateczników Viet Congu w lesie Thanh Dien i “Tajnej Strefie Long Nguyen”.
Pod koniec 1966 roku naczelne dowództwo Viet Congu w COSVN otrzymało dane wywiadowcze uprzedzające o mającej nastąpić operacji “Cedar Falls”. Jak zwykle decyzję o podjęciu lub zaniechaniu walki pozostawiono miejscowemu dowódcy Viet Congu, pułkownikowi Tran Hai Phungowi z IV Okręgu Wojskowego. Ostrzeżony zawczasu, rozsądnie wycofa? największe pododdziały sił głównych w tym rejonie: 272 pułk piechoty na bezpieczne tereny Kambodży. W tym samym czasie miejscowi partyzanci otrzymali rozkaz pozostania na miejscu. Pham Van Chinh powiedział, że nie otrzymał dokładnej daty “Cedar Falls”, ale został ostrzeżony, że operacja jest nieuchronna i na Ben Suc zostanie skierowana główna siła uderzenia.