na wykonaniu w kolejności: fazy pierwszej, drugiej, trzeciej, drugiej, trzeciej, drugiej, trzeciej, czwartej...

Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami, a pokażę ci człowieka szczęśliwego.

Kolejne numery i sposoby realizacji poszczególnych faz są identyczne jak w pierwszym sposobie.
Postępowanie w obydwu sposobach jest podobne jak w skoliozach funkcjonalnych.
Rezygnujemy jednak z fazy, w której wykonuje się uciski kłębami.
Uwaga!
Podobnie jak w skoliozach funkcjonalnych w przypadku skoliozy dwułukowej każdy łuk opracowujemy osobno, wg jednego z omówionych sposobów.
Kinezyterapia
Główne cele i zadania kinezyterapii w tym stopniu zniekształcenia to: -
usunięcie lub zmniejszenie deformacji,
- zatrzymanie postępu zniekształceń,
- utrwalenie uzyskanej korekcji,
- zniesienie lub poprawa ograniczeń ruchomości w stawach, - zrównoważenie sił
mięśniowych (wzmocnienie osłabionych mięśni tułowia), - zwiększenie wydolności oddechowo-krążeniowej,
- poprawa postawy i ogólnej kondycji chorego.
Na plan pierwszy w tym stopniu zniekształcenia wysuwają się ćwiczenia
uruchamiające, a ponadto:
- ćwiczenia mięśni grzbietu, brzucha i innych mięśni posturalnych, - czynno-bierna korekcja kręgosłupa,
- ćwiczenia izometryczne,
- ćwiczenia ogólnorozwojowe,
- ćwiczenia oddechowe,
- ćwiczenia antygrawitacyjne,
- ćwiczenia Klappa,
- ćwiczenia odruchu prawidłowej postawy,
- tańce ludowe, gry i zabawy sportowe,
- ćwiczenia w wodzie i pływanie.
2.6.3. Skoliozy
strukturalne
trzeciego stopnia
(Skrzywienia bardzo ciężkie)
Stosowane zabiegi
Leczenie zachowawcze jest podobne do stosowanego w skrzywieniach drugiego stopnia. Jeżeli istnieje jakakolwiek ruchomość klatki piersiowej i kręgosłupa, należy ją utrzymywać, a jeśli jest to możliwe - powiększać. Aby nie dopuścić do dalszego pogłębiania się zniekształcenia, pacjenta wyposaża się w gorset
ortopedyczny, który powinien nosić przez całe życie. W skoliozach dużych (80-100
stopni) i twardych dochodzi do znacznego upośledzenia wydolności krążeniowo-oddechowej. W przypadkach kwalifikujących się do zabiegu chirurgicznego ważną rolę odgrywa zatem proces przygotowania do operacji. Celem tego procesu jest rozluźnienie skrzywienia, adaptacja rdzenia kręgowego do rozciągania i adaptacja krążeniowo-oddechowa. Uzyskuje się to przez stosowanie wyciągów, masaż,
intensywny, lecz dokładnie dawkowany trening krążeniowo-oddechowy oraz ćwiczenia ogólne.
Podstawowym sposobem leczenia operacyjnego jest śródoperacyjna korekcja wygięcia pierwotnego i ewentualnie do 3 kręgów poniżej wygięcia. Na wybrane kręgi po stronie wklęsłej zakłada się specjalne haki, między którymi umieszcza się rozpórkę dystrakcyjną. Na rozpórce tej rozciąga się wygięcie pierwotne aż do uzyskania maksymalnej, lecz bezpiecznej korekcji. Następnie usztywnia się skorygowany odcinek kręgosłupa wiórami kostnymi. Zabieg może być uzupełniony
"liberacją" po stronie wklęsłej (przecięcie obkurczonych więzadeł, torebek stawowych, krótkich mięśni kręgosłupa oraz połączeń żebrowopoprzecznych) oraz założeniem tzw. kontraktora po stronie wypukłej.
Fizykoterapia
Zabiegi wykonuje się w celu podniesienia ogólnej sprawności układu krążenia oraz przygotowania do kinezyterapii. Stosujemy: promieniowanie nadfioletowe,
promieniowanie podczerwone, ultradźwięki, masaż podwodny, masaż wibracyjny, kąpiele solankowe.
Leczenie zachowawcze
Masaż
Przy leczeniu zachowawczym tego stopnia zniekształcenie nie stosuje się masażu segmentarnego, ponieważ nie można wykonać znacznej ilości chwytów, a to grozi wystąpieniem przesunięć odruchowych lub brakiem reakcji na masaż. W miarę możliwości stosujemy jeden ze sposobów postępowania klasycznego, omówiony przy drugim stopniu zniekształcenia.
Kinezyterapia
Stosuje się zabiegi zalecane w drugim stopniu zniekształcenia.
Leczenie operacyjne
Masaż
W masażu wyróżniamy dwa okresy:
- okres pierwszy - przygotowanie do operacji,
- okres drugi - usprawnienie po operacji.
W okresie pierwszym stosujemy masaż kończyn górnych i dolnych oraz grzbietu i klatki piersiowej. Możemy wyróżnić trzy etapy. W etapie pierwszym - obejmującym 3 do 5 zabiegów - wykonujemy masaż rozluźniający klatki piersiowej i grzbietu z wykorzystaniem głaskań, powolnych, lecz głębokich rozcierań, ugniatań
podłużnych. Jeżeli bezpośrednio przed podjęciem przez lekarza decyzji o
przygotowaniu pacjenta do operacji był wykonywany masaż w ramach leczenia zachowawczego, ten etap możemy pominąć.
W etapie drugim - obejmującym 2 do 4 zabiegów - do opracowania z pierwszego etapu dołączamy masaż rozluźniający kończyn górnych. Na kończynach wykonujemy głaskania, rozcierania, ugniatanie podłużne, roztrząsanie.
W etapie trzecim (zabiegi, które pozostały do operacji) do opracowania z drugiego etapu dołączamy masaż rozluźniający kończyn dolnych. Na kończynach wykonujemy głaskania, rozcierania, ugniatanie podłużne, roztrząsanie. W okresie drugim, po zabiegu operacyjnym pacjent nosi gorset gipsowy przez 6 do 18
miesięcy. W tym czasie wykonujemy masaż kończyn górnych i dolnych na zmianę (jednego dnia kończyny górne, następnego dnia kończyny dolne). Masaż ma
charakter rozluźniający i obejmuje głaskania, rozcierania, ugniatanie podłużne, roztrząsanie.
Po zdjęciu gorsetu gipsowego w masażu postępujemy wg zaleceń omówionych w
"Złamaniach kręgosłupa" w okresie po zdjęciu unieruchomienia.
Kinezyterapia
W kinezyterapii, podobnie jak w masażu, wyróżniamy dwa okresy: - okres pierwszy
- przygotowanie do operacji,
- okres drugi - usprawnienie po operacji.
W okresie pierwszym dążymy do jak największego uruchomienia i rozciągnięcia tkanek przykurczonych, aby umożliwić maksymalną korekcję podczas operacji. Przy stosowaniu ćwiczeń nie należy obawiać się pogłębienia deformacji, bowiem będzie ona korygowana w czasie operacji. Duże znaczenie mają również ćwiczenia
oddechowe.